Neler yapmadık su vatan için!
Kimimiz öldük;
Kimimiz nutuk söyledik.
İlk ilkokul yıllarında okul sıralarında tanıttı öğretmenlerimiz memleketi. Biz sevdik.
Ortaokul yıllarında gazete okumaya başladık düşünmeye başladık memleketi, yine sevdik.
Lise yıllarında daha bir düşünür olduk yokluklardan nasıl kurtulur bu memleketin insanları diye hem insanları düşündük hem sevdik memleketi.
Üniversite yıllarında memleket sevdasıyla kavgaya tutuştu ağabeylerimiz. Onların ne yapmak istediğini anlayıp onlara hayran olduk sevdalandık memlekete…
O zamanlar renkli televizyonlarımız yoktu. İnternetimiz, cep telefonlarımız yoktu. Sinema salonlarında filmlerde tanık olduk memleket sorunlarına. Kitaplar dergiler okuduk. Memleket meselelerinin nasıl çözüleceğini düşünüp tartıştık, bazen kavga da ettik… Sevdik memleketi.
“Askerlik vatan borcu” deyip giderken gençlerimiz, “Asker yolu beklerim…” Türküleri söyledi yavukluları, nişanlıları… Askere gidenlerde yollarını bekleyenlerde sevdi memleketi.
Sevmek insana mahsusmuş yeni anlıyoruz. Sevmek başka başkaymış yaşadık belledik. Kimi varsıl parası için sevdi memleketi, çok yoksul memleket olduğu için sevdi memleketi. Siyasilerin sevişleri başka başkaymış…
Şimdi memlekette tarlalar inşaat alanı oldu örseleyip seviyor bazıları memleketi. Binalar kuruldu daireler boş kiraları için severler çok memleketi. Çok aile aç açık bazı siyasiler gelen geçen hanı ederken memleketi sözde yardımseverler yabanın yardımına heba ederler memleketi.
Bazıları isim için sever memleketi, bazıları emelleri için, bazıları ayıp olmasın diye, bazıları kar için, bazıları ar için…
Ne olur insan olduğumuz için insanca sevelim memleketi…
Muhsin SALMAN 25.07.2022
